Abrobey - Qimmat dunyo

Dunyo shunchalar qimmatmi?
Shu pulsiz zulmatmi?
Boylik — eng ulugʻ ne’matmi?
Yoʻqmi inson qiymati?!

Oʻylab qolaman, oʻtkinchi olam,
Mol-dunyoga buncha oʻch bu odam?
Choʻntak boʻsh boʻlsa bosma qadam,
Mensimasdan qarar koʻz qiridan.

Sezmay qolaman, aldaydi odam,
Qoʻrqmaydi, harom non yer hiyladan.
Maqsad — sotish, hatto sotuvda badan,
Tavba qil, qoʻrq olov taftidan.

Unutma, ey inson, bu — foniy dunyo,
Boʻlma razil, tushdamassan, bu — roʻyo.
Oʻylaysan hammasi yaxshidek goʻyo,
Sen sabab yo haq, yo nohaq bu dunyo.

Tuzilgan shunaqa “qora dastur”,
Piyodasan, yoʻqmi moshina — ozgina past tur.
Boy kasal boʻlsa, doʻxtirlar hammasi gʻamxoʻr,
Kambagʻalning joni ogʻrisa, “Navbatda jim tur!”

Boʻlsa boldi bitta yangi iPhone,
Oʻtdi vaqt maqsadsiz, doim birga shayton.
Qora Gentra, 3-4 soʻm pul, ol senga maydon,
Tulki, boʻri, ilon — oʻzi shularmi hayvon?